Шырав: таракан

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

таракан

тараканий
хĕрлĕ таракан — рыжий таракан, прусак
хура таракан — черный таракан

◊
çăка тараканĕ — зоол. божья коровка
шыв тараканĕ — водяной жук

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

(тараган), таракан. Альш. Хĕрлĕ таракан, прусак; шурă таракан (çамрăкки); хура таракан, черный таракан; симĕс таракан, шпанская муха. Юрк. Шурă таракансем тухсан, сивĕ пулать. Ib. Таракан çăмарти (так и в Сред. Юм.); таракансем çуралнă вăхăтра мачча çинчен тем чухлĕ таракан çури ӳкет. N. Таракан эмелĕ, средства от тараканов. || Металлические украшения (поперечные перехваты) на поперечинах шлеи, имеющие вид как бы таракана. Так и в Тюрл. N. Кутлăх çинчи таракан (жестяные украшения). N. † Йĕвен çинчи йĕс таракан виç çухрăмран çуттарать.

Вырăсла-чăвашла словарь (2002)

сущ.муж.
таракан; средство от тараканов таракан пĕтермелли им-çам

Вырăсла-чăвашла словарь (1972)

таракан.

Вырӑсла-чӑвашла словарь (1971)

м. таракан.

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

«таракан»; уйг., азерб., туркм., кирг., казах., ног., тув., хак., тат., башк., к. калп. таракан «таракан»; в русск. яз. проникло из тюрк., но некоторые тюрк. яз. могли заимствовать его обратно из русск. Происходит от глагола; кирг., казах., к. калп. тара, уйг. таркал, казах., тат., башк. тарал «расползаться», «разбредаться», «разбегаться во все стороны», «распространяться»; представляет собой причастие, букв. «расползающийся».

Чĕрчун ячĕсен чăваш-вырăс-латин словарĕ

таракан — blattella [кăшлакан вăрăм уссиллĕ кăпшанкă]; Лапланди тараканĕ лапландский таракан — ectobius lapponicus [Европа вăрманĕнче пурăнакан таракан]; çеçенхир тараканĕ степной таракан — ectobius duskei; хĕрлĕ таракан рыжий таракан — blattella germanica; хура таракан чĕрный таракан — blatta orientalis

Çавăн пекех пăхăр:

тарай енчĕк тарай тутри тарак тарак хĕç « таракан » таракан пăрçи тараккан тараккан пăрçи тарам таран