1.
полоз
йывăç тупан — деревянный полоз
чĕрме тупан — подрезной полоз
тимĕр тупанлă çуна — сани на железных полозьях
2.
подошва, подметка
атă тупанĕ — подметка сапог
3. диал.
обод
◊
алă тупанĕ — ладонь
ывăç тупанĕ — ладонь
çу тупанĕ — нижняя мягкая часть конского копыта
ура тупанĕ — пятка
шуç тупан — деревянные коньки
топан (тубан, тобан), полозья, обод. Б. Олг. Топан тимĕрлĕ. Ib. Тимĕр тыттарас топана пĕтесрен. Хорачка. Темĕр тĕплĕ топан. Пшкрт: тоβана типи торттарса (тыттарса); шиниллĕ топан. ЧП. Икĕ тупанĕнче йĕс тупан Бугульм. † Тимĕр тупан кустартăм, хĕр ури айне ӳкертĕм. Зап. ВНО. Авнă тупан.
табан
1. «ступня», «подошва»; 2. «полоз»; 3. диал. «обод»; МК, чаг., казах., к. калп., ног., тур., тат., башк., хак. табӓн, кирг., алт. В, ойр. таман, уйг. тапан, туркм. дабан, узб. товон, тув. тавангай «ступня», «подошва». От глагола тan, тапта «топтать».
Çавăн пекех пăхăр:
Тупак çырми Тупакасси тупала тупалак « тупан » тупанлă тупата тупата турăшăн Тупах Тупах пусси