(-рэ̆жэ̆), манера возить. N. Çав лашан турткаларĕшĕ питĕ начар. Вăл лашан турткаларĕшĕ мĕнле-ши? Турткалаш, дергаться, упираться, возиться, неспокойно стоять, сидеть. ЧС. Салатнă чухне (во время раздачи съестного) пĕри те, тепри те: мана сахал, тесе, турткалашма тапратаççĕ. Ск. и пред. чув. 40. Вăрçаççĕ, турткалашаççĕ. Орау. Яр-ха, ан турткалаш. Изамб. Т. Ан та турткалаш, кĕрейместĕп, вăхăт çук. (Гов. человек, которого тащат в гости). Кама 72. Ан турткалашăр. Эпĕр хамăр та пыратпăр. || Подергиваться (о сидьных бодезненных приступах). N. Тăхлач вилес пекех выртать, сăмах хушайми пулнă, турткалашса выртать. Кан. Çынни ӳкет, кăçкăрать, унтан чĕтреме, турткалашма, тапкалама пуçлать, пичĕ-куçĕ улшăнать. Йăвăррăн сывлать. || Колебаться. Пазух. Хăвăрта шухăш пулмасан, çын вăрласран ан хăрăр; хăвăрта шухăш пулсассăн, турткалашса ан тăрăр.
Çавăн пекех пăхăр:
турткалакала турткалан турткалантар турткаланчăк « турткаларĕшĕ » турткалаш туртма туртмалăх туртмала туртмалла