Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

I.
конь, лошадь

конский, конный, лошадиный
ут вити — конюшня
ут выльăх — собир. кони, лошади
ут карти —загон для лошадей
ут кĕтĕвĕ — табун лошадей
ут купарчи — круп лошади
ут таврашĕ — сбруя
ут хатĕрĕ — сбруя
ут кӳл — запрягать лошадь
ут утлан —садиться верхом на коня
утпа кай — поехать верхом
Ырă ут тихаран паллă. — посл. Доброго коня узнаешь еще жеребенком.

◊
ут кăшкарĕ — бот. конский щавель
ут куçĕ — 1) нарост 2) бот. калужница болотная
ут тути — свинушка (гриб)

II.  глаг.
идти, шагать
килелле ут — идти к дому
тухса ут — пойти, направиться куда-л.
çуран ут — идти пешком
утса каç — перейти вброд
уткаласа çӳре — прогуливаться
утса пыр — идти, шагать
ути-утми пыр — идти еле-еле, лениво
Пăхма çывăх та утма инçе. — посл. Посмотреть близко, да идти далеко.
Ура утсан, çул юлать. — посл. Дорога будет пройдена, если ноги шагают.
◊
утакан экскаватор — шагающий экскаватор

III. диал.
то же, что ывăт

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

лошадь (у низовых обыкн. только в поазии). Букв. Курнă ута ан хапсăн. Не зарься на ту лошадь, которую ты увидишь. (Посл.). Пшкрт. Ут, лошадь. Альш. Ут мар. Регули 1125. Ут омĕ сарлака. Альш. Çеçен хирĕн варринче çич-çунатлă ут пур, тет. Йĕвен илсе кайса, тыт. (Хĕр йĕрри). К.-Кушки. Кушкă ялĕ аслă ял, пĕчĕкçĕ пĕвĕм шăнăçмарĕ, Таяпа ялĕ кĕçĕн ял, ут пек пĕвĕм шăнăçрĕ. Б. Ута пăхакан çуран çӳремен, ватта пăхакан выçă çӳремен, теççĕ ваттисем. Ст. Айб. Кĕçĕн-кăна çырма кĕмĕл кĕпер, тилхепине ан та турт, ут сиктер. Б. Хирлепы. Çакă туя киличчен, утсам натне каяс-мĕн, пĕр хĕр чĕччи тытас-мĕн. Регули. 303. Утсам оя ярса килтĕм. IЬ. Утсам яма каятăп; ярсан, килеп. Якейк. Йори калаçрăм хора хĕрне утсам панче (на ночевом) çăвăрма. Сĕт-к. Утсам панчи ачасам. IЬ. Утсам панче эп çĕрĕ-çĕрĕпех çурмасттăмччĕ (не спал). IЬ. Утсампа кай — ездить на кормежку лошадей. IЬ. Пĕчĕкрех чохне эп утсампа кайма пит юрататтăмччĕ. N. † Хура вăрман хыçне капкăн хутăм, хура утшăн марччĕ, тилĕшĕн. Никат. Утне çĕниман туртине. (Пословица). Обыкновенно формулируется: утне çитмен — туртине. N. Ыр ут полас тьыхаран паллă, ыр çын полас ачаран паллă. СПВВ. ЛИ. Ут — лаша. Регули 1322. Утра та пор, этемре те пор лайăх. IЬ. Авал ут аш (конину) çиса. Б. Олг. Кĕртĕмĕр, ута тăратрăмар; ут туартăмăр, кĕртĕмĕр Хӳетĕр патне. Б. 13. Ут тăвать те, вăкăр çийет. (Послов.). СТИК. Утсем валли çăлма каяп-ха (траву для лошадей).

от, ходить, итти, шагать. Зап. ВНО. Алупа парта, урапа (так!) ут. Ходар. Утимиччен (= утаймиччен) ĕçтерсе ӳсĕртсе ячĕç. Напоили до того, что она не могла ходить. БАБ. Вăсем (дети) пурте çулталăк çурăра утакан пулчĕçĕ (стали ходить), икĕ çул тулса, виççĕмĕш çула кайсан, калаçа пуçларĕç. Орау. Мур тутарри! хытă утса çӳресе, мана вăратрĕ! N. Çапла каланă та, утнă (пошёл) малалла. Утасси пулаймасть манăн. Я не могу ходить. N. Атя киле, упăшкам; атти лаши ула пур, ути-отми çитерет (кое-как довезет). Кан. 28. № 199. Киле сайра хутра-çеç хăй урипе утса тавăрăнать. Редко возвращается он домой на своих ногах (о пьянице). N. Хăй хуланалла утнă. Кратк. расск. 9. Иккĕшĕ те вара утнă ту çинелле. N. Пăхма çывăх та, утма инçе, теççĕ (Послов.). Череп. Эпĕр паян аллă çухрăма яхăн утрăмăр (прошли пешком; кайрăмăр — на лошади или в экипаже). N. Куртăмăр çил çунатлă урхамах; унăн пуçĕ пĕлĕте тивмест, ури çĕре тивмест; утни-юртни сисĕнмест; шыв пек, юхать, çил пек вĕçет. (Туй). Сред. Юм. Инке, ури утнă чух, утмăл витре сăра тунă. Хăр. Паль. 13. Лекĕр аллине сулларĕ те, ута пачĕ (и пошел). Регули 1525. Питĕ сумарччĕ (= сывмарччĕ), отма та полтаримасчĕ. Юрк. Юрĕ, калăп, тет те, ун патĕнчен хуçи патне утса каять. Хăр. Паль,. 24. Утарах парса, хăвса çитрĕ (нагнал). Янорс. Эпĕ, ик çола çитсен, отма та поплеме те пĕлнĕ, теççĕ. N. † Эпир утса тухнă вырăна (где мы прошли) ешĕл курăк шăтса юлмĕ-ши? Панклеи. Йăван патĕнче отса çӳрекен çок, опалянсах çӳреççĕ. Якейк. Çак эпĕр отса пыракан çĕрте (где мы идем) ĕлĕк çăва (кладбище) полнă. IЬ. † Пирн мочйиăн кил-хошши отмăл чалăш кил-хошши; отса çитсе тохсассăн, пирĕн çынах полăттăнч, пирн мочия йорăттăнч. Шибач. Отса каять. Шагом идет. К.-Кушки. Эсир утса каяр (шагом), ан чупăр. Юрк. Пĕре çапла, хулана лаша сутма кайсан, лашине сутсан, шăллĕпе иккĕш хула урамĕпе утса пыраççĕ. N. Отап-отап, тит, ниепле те вăрмантан тохимастăп, тит. Юрк. Ывăлĕ çапла каласан, киле кайма хушсан, амăшĕ те, пăрçа вырма пăрахса, килелле ута пуçлать. N. Мĕн пур çĕртек утан, çӳлтен вĕçен пурте пуçтарăннă, тет. Ал. цв. 5. Малалла утнăçемĕн ун умĕнчи çул аванланса пырать. Сред. Юм. Пит хăвăрт утнăçĕм, хама хыçалтан çын кăçкăрнине те илтмен.

бросать, кидать. См. ывăт. Б. Олг. Ут — бросать. Чураль-к. Пăхма çăмăл, утма явăр. (Кăвар). Панклеи. Йăлăм хоралçи опа патне пырчĕ те, опа çакăнне пăшалĕ-такмакĕпех тытса уттĕр. N. Хĕрĕ, пĕркентернĕ чухне, виçĕ хутчен пĕркенчĕкне çĕклесе ута-ута ярать. || Стрелять. Кильд. † Пасар варне ухă утрăм, сар хĕр çине полтăр, тесе. Пшкрт. Ă_п пы̆жалβа с'ы̆нна утры̆м. ld. Куаҕала утры̆м-да, тыби^ы_мä_рэ̆_м. ld. Пы̆жал удас, стрелять. ld. Ут_сä_рдэ̆_м, молҕас' выры̆н'н'ак _ви_лзары̆ (_ви_лзä-ҕары̆). || Ткать. Употреблять при тканье. Орау. Паяй пĕрре те утман, пирри-аври малалла каймаçть. Микушк. Вĕçне хăмач-çип утаççĕ (сурпан вĕçне). || Кивать. Шибач., КС. || Вскидывать (напр. ноги при пляске; о пляске в присядку чув. гов.: ларса ташлать, а местами — кукленсе ташлать). Атмал-к. † Эпир туя кайсассăн, утмăл çулхи стариксам ура утса ташлаççĕ. В. Олг. Отмăл çолхи карчăксам ора утсах ташлаччĕ.

неизв. сл. Отсюда: ут-кăвакал.

нечет. См. утă, ытă.

(ут), сено. См. утă. Никит. † Пирĕн çави вырăсла; ярса та ярса туртсассăн, валемĕпе валемĕ ут тухать.

Чăвашла-тутарла словарь (1994)

атларга (шагать)

ат (конь)

Чӑвашла-эсперантолла сӑмах кӗнеки

[ut]
paŝi (paŝu)
çуран ут — piediri
вăл аран утать — li apenaŭ paŝas
ут малалла — paŝu antaŭen
утăм — paŝo
etapo
йăнăш утăм — erara paŝo, ago
утмалли пур-ха кунта — estas ankoraŭ ne malmulte por paŝi

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

«конь», «лошадь»; ут кĕтӳ «табун»; др. тюрк., уйг., кирг., казах., к. калп., ног., азерб., туркм., алт. В, ойр., хак., тат., башк. aт, тув. аът, узб. от «конь», «лошадь»; ср. монг. адағун «конь».

шагать»; утăм «шаг»; тефс. XII-XIII вв. адым «шаг»; чаг. от «проходить»; тур. адым aт, туркм. әдил әт, азерб. аддымла, тат. адымла, атла, башк. атла, кирг. атта «шагать»; узб. одимловчи экскаватор «шагающий экскаватор»; Замахш. адым, азерб. аддым, туркм. әдим, кирг., казах., ног. адым, узб. одим, тат. адым, атлам, башк. азым, алт. алтам «шаг».

см. ывăт.

Çавăн пекех пăхăр: