ость хлебная. Изамб. Т. Пăри хăлчăкĕ куçа кĕрсен, час кăлармалла мар. N. Хăлчăк, усики злаковых растений. Баран. 112. Ыраш шăркине хăлчăкĕсем хупласа тăраççĕ. N. Урпа вырма кайнă чухне хăлчăк чикет темин (если не скажет) лайăхчĕ. (Песня о невесте, такмак). Бур. Акнă урпăр хăлчăклă. Сред. Юм. Ôрпа хăлчăкĕ, ыраш хăлчăкĕ, пăри хăлчăкĕ. Хăлчăк тесе выльăх çимен тыр хӳрине калаççĕ. ЧП. Пĕрчисерен пулчĕ хăлчăкĕ. Никит. Хăлчăк тирет (колет).
, хылчăк «ость», «острые щетинообразные усики на колосьях ячменя, пшеницы и др».; кирг., кумык., тур., тат. кылчык, узб. кылтык (килтик), башк. кылсык, азерб. гылчыг, туркм. гылчык, ойр. кылга «ость»; казах., кылжык «ворсинка», «волосок»; к. калп. диал. кълтык, къылшык «ость». Образованы с помощью афф. уменьшительности -чăк от ш «конский волос», «щетина» (см. хĕлĕх); следовательно, хăлчăк, кылчык и др.— «короткая (маленькая) щетина».
Çавăн пекех пăхăр:
хăлхасăрлăх хăлхасăрлан хăлхах хăлху « хăлчăк » хăлчăклă хăльтă-хальтă Хăлюх хăм хăмăл