1.
засыхать, высыхать, лишаться жизни, погибать
кĕр енне курăк хăрăнать — к осени трава засыхает
уярпа уй-хир хăрăнать — от засухи гибнут поля
2.
страдать от недоедания, голодать
истощаться, худеть
выçса хăрăннă çынсем — изголодавшиеся люди
выçăллă-тутăллă хăрăнса пурăн — жить впроголодь
салтаксем апатсăр хăрăнаççĕ — солдаты страдают от бескормицы
3.
обеднеть
прийти в упадок, в запустение
хăрăннă пĕчĕк хула — захудалый городишко
высохнуть, истощаться. П. Яндоуши. Типсе хăрăн = высохнуть. || Замориться, быть в лишении. КС. Çав кĕтĕвĕн выльăхĕсем паян кунĕпех хăрăнчĕç (были без еды, заморились). Ib. Вăл ял выльăххисем апатсăр хăрăнаççĕ (страдают от отсутствия корма), Кан. Хăйсене çиме çук тата йытă усраççĕ, хăрăннăсем! (брань). N. Вĕрентӳ çуртне кĕрсе вырăнаçăр. Эсир унтан хăрăнса пурăнатăр. КС. Çити-çитми пурăнăçпа хăрăнса пурăннă эпĕр. Сред. Юм. Пôрлă-çôклă, выçлă-тотлă хăрăнса пôрăннă çав. N. Хăй ĕçми-çими тĕлĕшĕнчен те хăрăнса пурнать. Сред. Юм. Хăрăнса пурнать, живет достаточно, но скуп.
возвр. от хăр 1. «сохнуть»; «худеть», «отошать», «испытывать крайнюю нужду»; 2. «скряжничать», «жить скупо, скаредно, во всем отказывая себе»; хăрхăн «скряга»; Ибн-Муханна корун «копить», «скаредничать»; узб. курумсок «скаредный».
Çавăн пекех пăхăр:
хăрăмлан хăрăмлантар хăрăмлат хăрăмлаттар « хăрăн » хăрăнк хăрăнтар хăрăнчăк хăрăх хăрăх-харăк