Шырав: хула

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

город

городской
курорт хула — курортный город, город-курорт
пĕчĕк хула — городок
спутник хула — город-спутник
тĕп хула — столица
хула сыватмăшĕ — городская больница
хула пурнăçĕ — городская жизнь
хула совечĕ — городской совет
хула çумĕ — пригород
хула çынни — городской житель, горожанин
хула çывăхĕнчи совхоз — пригородный совхоз
хуласем хушшинчи транспорт — междугородный транспорт
вĕсем урăх хулана пурăнма куçнă — они переехали в другой город
хула хӳми — крепостная стена

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

хола, город. А.-п. й. 87. Сахар ирпе тăрать те, хăй ĕнине çавăтса, хуллен утать хулана. Ib. Тепĕр кунне хай Сахар çумне пуртă хĕстерчĕ, хыçне çакрĕ пăчкине, хăй платникле тумланчĕ, сухалне йăлт хыртарчĕ, хуланалла уттарчĕ. Букв. Шурă хуланăн хапхи çук. Юрк. Малтан хăйсен ялĕнчи шкулта вĕренсе тухсан, хулана та вĕренме леçет. N. Урамра хула курса çӳренĕ чухне çаксенчен пĕри ыйтать: мĕшĕн сирĕн хулăр пит начар? — тет. N. Акă ку та хулара пуян пулса пурăнчĕ. N. Ку Одесса хули пек чаплă хула ниçта та курман. Ст. Шаймурз. Вăкăр çинче хула ларат. Регули 1485. Эпĕ те тарçăпа хола пырса. Холара та, ялта та пор пӳрт онăн. Ib. 1423. Вăл хола кайнă та, килтман халь. Ib. 1433. Вăл ку хĕлте холара полнă, амăш патне кайнă. Ib. 1107. Холалла витрех (хола енелле) кайрĕ. Янтик. Хулана каймарĕ тем. Пожалуй, не в город ли ушел. N. Хола (в город) кай. Цив. Хола каймалла. Эпир çур. çĕршыв 26. Ку урам хулан вăта çĕрĕнчи чи вăрăм урамĕ. Н. Лебеж. Виçĕ ачана пытараççĕ хула çинчи сутпала. Альш. Ир те вĕл-вĕл, каç та вĕл-вĕл: ялан аслă хуланăн ялавĕ. N. Хулапала Лайăш хушшинче.

Вырăсла-чăвашла словарь (1972)

хур туни, хурлани, хурласа калани.

Вырӑсла-чӑвашла словарь (1971)

ж. хур, хурлани, хур туни, хăртни, усал ят.

Чăвашла-тутарла словарь (1994)

кала, шәһәр

Чӑвашла-эсперантолла сӑмах кӗнеки

[ĥula]
urbo, urba
пĕчĕк хула — urbeto
тĕп хула — ĉefurbo
хула сыватмăшĕ — urba malsanulejo
хула çумĕ — antaŭurbo
хула çынни — urbano
хула хӳми — urba muro
ял-хула — setlejo, loĝata loko
хулаш — antikva urbo

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

«город»; тат., башк., кирг., казах., к. калп., ног. кала «город»; тур. кале, узб. кала, азерб., туркм. гала «крепость», «укрепление», в узб., азерб., туркм. и «замок»; уйг. кәлә «замок»; карач. кала «башня». Из араб. «крепость», «цитадель», «укрепленное поселение на холме», представляет собой арабизованное персидское слово (The Encyclopaedia of Islam, II, 668 — 669); перс. (гӓле) то же.

Çавăн пекех пăхăр:

хулăннăш хулăп хулçăм хулçи « хула » Хула çулĕ Хула çырми Хула çырми çулĕ хула çырми хирĕ Хула варĕ