Шырав: чĕл

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

I.
см. чĕлĕ

II. глаг.

1.
щепеть, отщеплять, расщеплять
колоть, откалывать
хăйă чĕл — щепать лучину
чĕлсе ил — отщепить
Алла шăрпăк кĕресрен хăрасан, хăйă та чĕлеймĕн. — посл. Если бояться занозить руку, и лучины не нащеплешь.

2.
раздирать, резать на полосы
курăс чĕл — раздирать мочало на полосы

3.
рвать, срывать (стрелки зеленого лука)

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

щепать. N. Хăйă чел, щепать лучину. Образцы 77. † Кăмака çинчи пулене, хăйă чĕлме юрамасть. || Кроить (ремни).

чĕлĕ, ломоть, отрезок. N. Чĕллĕн-чĕллĕн, ломтями. У. Я. Вĕсем, мăян çисе пурăннăскерсем, çăкăр чĕлли шыранă. Букв. 1900. Пĕр каснă чĕлле çыпăçтармалла мар вара.

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

«щепать (лучину)», «разрезывать», «разрезывать на узкие полоски (кроить ремни)»; Замахш. тил «нарезать на тонкие ломти» (дыню); уйг., узб., кирг., казах., ног., алт. В тил, тур., тат., туркм. дил, башк., тат. тел, якут. тәл «щепать, (лучину)», «разрезать по длине на узкие полоски», «разрезать на куски, на ломти, на части», «кроить»; тув. дал «распиливать (бревно на доски)»; «разрезать кожу на ремни».

Çавăн пекех пăхăр:

чĕкел чĕкет чĕкре чĕкрене ер « чĕл » чĕл-чĕл чĕлĕ чĕлĕм чĕлĕм евĕрлĕ инфузори чĕлĕм турт