1.
жесть
жестяной
шур шăвăç — белая жесть
шăвăç витре — жестяное ведро
шăвăç татăкĕ — жестянка, кусок жести
çунана шăвăç çапнă — сани обиты жестью
2. диал.
бляха
белая жесть. См. шуç. N. Масар хĕресĕ çумне шăвăç татăкĕ çине унăн ятне çырса хунă. N. Çийĕ шăвăç (хапханăн), юпи мерчен. Пазух. Шăпăр-шăпĕр çумăр çăвать миçĕт тăрринчи шăвăçа. Кар. Кирпĕч, чӳлмек, шăвăç т. ыт. Çакăн пек ремесла. N. Шăвăçран тунă савăт, жестяная посуда. Толст. 130. Пуçĕ çинче пысăк шăвăç кăкшăмпа шыв лартса пынă. А на голове в большом жестяном кувшине несла воду. || Н. Седяк. Шăвăç, платина? || ЧП. Шăвăç пырат хĕвеле, тытăр хупăр пахчана. || Бляха.
, шуç «жесть». Заимствовано из русск. яз.?; см. йĕс.
хĕç тимĕр. Çапла пилĕк-ултă хут ярса та тӳрленмесен сахăр вырăнне мăйăр пысăкăш квасцыпе чăмăрла пĕçернĕ çăмарта хĕрлине хĕç тимĕр (шăвăç) çине хурса çунтарас пулать те çав кĕле лаша пуçне вĕрсе кӳртес пулать [Сельский 1910:25].
Çавăн пекех пăхăр:
шăв шăв-шав шăв-шавлă шăв-шавсăр « шăвăç » шăвăç чуман шăвăç чуманпа кай шăвăççă шăвăçлă шăвăçлăх