1.
подражание отрывистому звону, звяканью
сенĕк урайне шăнкăрт ӳкрĕ — вилка со звоном упала на пол
шăнкăрт-шăнкăрт — подражание повторяющемуся звяканью
мая тенкисем шăнкăрт-шăнкăрт тăваççĕ — мерно позвякивают серебряные монеты на монисте
2. подр. —
о неожиданном вычете, удержании денег
ĕç укçинчен шăнкăрт тытса юлчĕç — у меня раз — и удержали из зарплаты
подр. короткому, несложному, туповатому металлическому звону при более слабом звуке, чем „шанкăрт“; подр. звонкому падению предметов. См. МКП 4З. Тюрл. Шăнкăрт эп он сĕтелли çине кăларса хотăм. N. Курки кусса пырать-çке, укçи шăнкăрт тăвать-çке. Хурамал. Шăнкăрт турĕ. Стукнула (металлич. вещь). Шарбаш. Шăнкăрт ярăп, топпи çарăк. (Алăк питĕрни). К.-Токшик. Шăнкăрт ярăп, топи çарăк. (Алăк çĕклетни). Кан. Хăй йăпăр-япăр çĕпрене туртса илсе укçине шăнкăрт! кăларса пачĕ. А.-п. й. 5З. Кашкăр йĕпăр-япăр тăпсакайне анса кайрĕ. Йытти сакай алăкне шăнкăрт хупса хучĕ те, пăс кăларса вĕрме тытăнчĕ. Абыз. Ах тур-тур, ах тур-тур, мĕскер чиксе каям-ши, каям-ши, пăхăр укçа чикем-ши те, шăнкăрт-шăнкăрт теминччĕ те, унтан намăс пулминччĕ. Ой-к. Шăнкăрт кайăк, тупи çарăк. (Алăк çĕклетмелли) || Совершенно. Тюрл. Шăнкăрт уяр. Совершенно ясно (о погоде).
Çавăн пекех пăхăр:
шăнкăравлă шăнкăравла шăнкăрма шăнкăрмалă « шăнкăрт » шăнкăрт-шанкăрт шăнкăрт-шонкăрт шăнкăртăм шăнкăртăш Шăнкăртам