Шырав: шăр

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

I. (шăрă)

1.
щель, расщелина (на стволе дерева)

2.
место прививки (на стволе дерева)

3.
шрам, след от раны
суран вырăнне шăр илсе ларнă — на месте раны образовался шрам

4.
нарост (напр. на стволе дерева)

5.
задоринка, задирина (на доске при строгании)
шăрра кĕр —
1) задираться при строгании (о доске)
2) перен. задираться, петушиться (о человеке)

II. глаг.

1.
мочиться, испускать мочу
писать разг.

2. перен. разг.
доносить, делать доносы, наушничать

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

подр. течению воды по неровному дну, главным образом, по каменистому. Б. Олг. Çăл куçĕнчен шу шăр-шăр-шăр йохат. Ib. Шу стӳел çинчен тăкăнса карĕ орайне шăрр! Сред. Юм. Сĕтел çинче пăртак шыв кӳленсе тăрчĕ те, пӳрнепе йĕр çĕре йôхмалла турăн та, шыв шăрр! туса йôхса анчĕ. Эльбарус. Пĕве пирĕн çыртан пĕвеленĕскер çавăрса ӳксе шăр! турĕ те тĕппипех татăлса карĕ. || Шорк. Лоткăпа ишнĕ чохне хыçалтан шыв шăрр туса пырать. || Подр. ржанию. Б. Олг. Ут кĕçенет йолташĕшĕн, шăрлатсах кĕçенет, тет, шăр-шăр-шăрр! кĕçенет, || Точно. Торп-к. Шар тăмана, точно филин. || Сред. Юм. Яшкана шăр тăвар тунă та, сыпмалла та мар. || Очень. Альш. Ст. Шаймурз. Шăнкăр уяр, шăр сивĕ, Хусан хули янăрат.

мочиться. || В переносн. значении. N. Шăрса кăтартнă та. Уже успели донести.

щель на дереве. См. шăрă. Хурамал. Йывăç ӳссессĕн айăккинче алă кĕмелле шăтăксем пулаççĕ, çавсене йывăç шăрĕ тесе калаççĕ. N. Шăр илсе, заросши (о ране на дереве). Чутеево. Шăр илсе кайнă (о дереве). N. Йывăç хоппине шăр илсе каять. Питушк. Йывăçа шăр полать портăпа кассассăн, питĕрĕнме шухăшласа пырать. Хорачка. Шăр моклаки, каряга. || N. Ӳте кассан, шăр илсе каять (заростает). N. Пăртак пурăнсан, унăн суранĕсем пĕтĕмпех тӳрленнĕ, шăр илсе ларнă. || Слой.

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

«мочиться», «испускать мочу»; полов., уйг., узб., кирг., к. калп., ног., тур., кумык., алт. В, ойр., тат. сий, башк. heй, желт. уйг. сез, сыз «мочиться»; казах. шора (ср. чув. шăра кут) «мочащийся в постели» (Радлов); казах. сар «мочиться» (о собаке); ср. монг. сарих «мочиться» (о собаке); шээх «мочиться»; р ~ й, з.

Çавăн пекех пăхăр:

шăпчăкла шăпча Шăпшăмăш шăпша « шăр » шăр-шар шăрă шăрăç шăрăçла шăрăм