Шырав: юна

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

1.
грозить, делать угрожающие жесты
чышкăпа юна — грозить кулаком
пӳрнепе юна — грозить пальцем

2.
таить злобу на кого-л.
тахçантанпах мана юнаса пурăнать — он с давних пор таит на меня злобу

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

йона, (jуна, jона), грозить. Ст. Чек. Тек юнаса çӳрет, грозит. Пшкрт. Вăл она _хэ̆н'ӓ_мӓ jонат-хал'ы̆. Сёт-к. Йонаса порнать. Таит злобу на кого-нибудь. СПВВ. Юнас, угрожать. Якейк. «Вăл мана йонать (= вăл мана мĕн-те-полин осал тăвасшăн)». Посл. 15,23. Вăл хирĕç тавăрса усал каламан; асапланнă чух та юнаман. Истор. Ăна епле-те-пулин вĕлерес, тесе, йонанă. Ib. Пире иксĕмĕре Василькопа Владимир Мономах юнаççĕ, тет. Сир. 50. Епле арăслан тупăш сыхласа çӳрет, çавăн пек çылăх та усал тăвакана юнаса çӳрет. || Грозить рукою. Сред. Юм. Алăпа йȏнать, пӳрнепе йȏнать. Çĕнтерчĕ 59. Турăш кĕтессине чышкипе юнаса. Сунчел. Ашшĕ ачисене пӳрнипе юнанă пек, вĕсене ырă пултăр тесе, хăратса юнат.

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

«грозить», «угрожать»; полов. йандырйан (Габэн), якут. саан, Ибн-Мух., тат., туркм. яна, башк. яны то же; ср. монг. занах «грозить», «угрожать», занаа «угроза».

Çавăн пекех пăхăр:

юнăхтар юнăш юнăшу юнĕçен « юна » юна ӳкер юнаç юнав юнавлă юнавлăн