прил., живо нареч.
1. (ант. мёртвый) чĕрĕ, пурăнакан; живая рыба чĕрĕ пулă (ишме пăрахманни); живое существо чĕр чун, чĕрĕ янавар; дедушка ещё жив асатте пурăнать-ха
2. (син. бойкий, энергичный; ант. вялый) чĕрĕ, йӳрĕк, йăрă, çивĕч, шухă; живой парень шухă каччă; живо вскочить с места йăпăр-япăр сиксе тăр
3. (син. выразительный; ант. скучный) илемлĕ, вичкĕн; книга написана живым языком кĕнекене вичкĕн чĕлхепе çырнă ♦ живая природа чĕрĕ çут çанталăк (чĕр чунсем, ӳсен-тăрансем); живое дело кăсăк ĕç; живой вес чĕрĕ виçе (выльăха пусиччен турттарни); живая очередь чĕрĕ черет (малтан çырса йĕркелеменни); живого места нет чĕрĕ вырăн та юлман (сăм., хĕненипе); задело за живое чуна пырса тиврĕ; на живую руку васкаварлă, хăппăл-хаппăл; остаться в живых чĕрĕ юл, çăлăнса юл; живой пример героизма паттăрлăхăн курăмлă тĕслĕхĕ
Çавăн пекех пăхăр:
живец живительный живица живо « живой » живописец живописный живопись живость живот