1. сущ.муж., множ. миры
1. (син. вселенная) тĕнче, çут тĕнче; происхождение мира çут тĕнче пулса кайни
2. (син. Земля) Çĕр, тĕнче; народы мира тĕнчери халăхсем; чемпион мира тĕнче чемпионĕ; он много поездил по миру вăл нумай тĕнче касса çӳренĕ
3. (син. область, сфера) тĕнче, хутлăх; мир животных чĕр чун тĕнчи; мир растений ӳсен-тăран тĕнчи; мир звуков сасăсен хутлăхĕ; внутренний мир человека этем чун-чĕри ♦ всем миром пĕтĕм йышпа; пойти по миру çука ер, кĕлмĕçе тух; На миру и смерть красна посл. Йыш çинче вилĕм те хăрушă мар
2. сущ.муж.
1. (ант. война) мир, тăнăçлăх; заключить мир мирлеш, мир ту
2. (син. согласие; ант. вражда) килĕшӳлĕх, çураçулăх; жить в мире килĕштерсе пурăн
Çавăн пекех пăхăр:
Минямал Миняслу миокард миокардит « мир » мир-халăх мирă миравай мираж мириады