сущ.муж., множ. ходы и хода
1. (син. движение) куçăм, утă; куçни, утни, пыни; два часа ходу утмалли икĕ сехет; разговаривать на ходу калаçса ут; дать задний ход каялла куç; дать ход делу ĕçе тĕпчеме пуçла
2. (син. развитие, развёртывание) аталану; аталанни; ход событий ĕçсем аталанса пыни
3. (син. действие, работа) ĕç; ĕçлени; точный ход часов сехет тĕрĕс çӳрени
4. çӳрени, тухни, шуçтарни (сăм., шахматла выляна чух); Ваш ход! Сирĕн çӳремелле! ♦ парадный ход чаплă алăк (пысăк çуртăн малти пайĕнчи); ход сообщения чавнă çул, çыхăну окопĕ; пустить в ход тапратса яр; ходу не давать çула пӳл, чарса ларт; прямым ходом тӳррĕнех
Çавăн пекех пăхăр:
Хоçасан хоа хобби хобот « ход » ходатай ходатайство ходатайствовать ходить ходкий