(ил’дэр, ил’дэр), понуд. ф. от гл. «ил». Патша Иосифа илтерсе пыртарнă (велел привести). Ой-к. Алик. Çавна илтерсе килтер. Велы её привестп. Кратк. расск. 28. Пуçĕнчи çӳçне илтерсе янă. Сред. Юм. Илтерем эп сана ӳлмерен ôн пик ôпи-сôпи япаласем!... Вырттарса çапăп! Я тебе дам покупать такую чепуху (дрянь)!... ПопробуЙ-ка еще — разложу и высеку! || В обширном смысле — что-набудь хорошо, ловко делать; напр., хорошо поет — илтерет. В тесном смысле — côire. Сиктерма, Спасск. у. || Бить, лупить. Ну хайхи кайăкра çӳрекен çын çиленчĕ, тет, çак çын патне чупса пычĕ, тет те, пăшал кучĕпе илтерет тет. || Взять путь (о бегущем звере). Пшкрт. Анады̆п Он’исä вар ды̆ры̆к; äп коζиычäнäк, молҕас’ токса тарчы̆ с’а вар ды̆ры̆к анадала. Ондан илдäрчэ̆ карда ды̆ры̆к.
яp. имя мужч. Юрк.; Ямашево (Ил'д'эр). Панклеи. Эпĕр хамăр Ханăссам, Илтер-касси ачисем, анат енчи чăвашсам Пантли тойне килтĕмĕр.
Çавăн пекех пăхăр:
Илтевер Илтен Илтепи Илтепхин « Илтер » Илтийер Илтик Илтилет Илтимĕр Илтирек