Шырав: анăра - Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

(аны̆ра), alienari sensibus; paene animo relinqui, почти лишаться чувства, почти обеспамятеть (когда члены не двигаются, язык немеет); ошалеть. Истор. Вăл пусма юпи çумĕнче анраса выртнă. Он лежал без памяти около столба у лестницы. || Mente concidere. Потерять голову (в критическом положении, от нищеты и пр.) Ст. Чек. Ĕçĕ пыманнипе вăл чистă анăрарĕ. От-того, что дело у него идет плохо, он просто потерял голову. Юркин. Ку хăй, анăраса, ун патĕнчен епле тухса кайнине те сисмес. Он, растерявшись, не заметил даже, как от него вышел. Ст. Чек. Эпĕ пĕтĕмпех хăраса анăраса кайрăм. От страха я совсем ошалел. Ст. Чек. Анăраса кайнă. Обеспамятел. Ib. Анăранă сурăх, 1) овца, обеспамятевшая от удара, 2) человек похожий на такую овцу. Ib. Ĕçлерĕ-ĕçлерĕ, çитереймерĕ, вара чистă анăрарĕ. Работал, работал, и все не мог свести концов с концами (не поправился в имуществ. отношении), так что просто потерял голову. V. антăра.

(аны̆ра), sive анра, ingcnii obtusi, туповатый и глуповатый. Сред. Юм. „Анра çын, человек нездравого ума“.

Çавăн пекех пăхăр:

ан-пиççи анă анăç Анăкка « анăра » анăра çарăк анăра кăшман анăра курăкĕ анăра пуç анăра-сухра