(вазан), неглубокое, отлогое, сухое русло, по которому в дождь и весною течет вода. N. Васансем юха пуçларĕç. Емельк. Васансем юхаççĕ (об углублении, где вода течет весною или после дождя). Янтик. Унта çав мише çинче пĕр вăрăм васан пур. Çак васана иксĕмĕр лаша çитерме килĕпĕр-ха! Ib. Тăвай витĕр пĕр вăрăм васан каять, çав васанпа ĕлĕк çырма, Ел, юхнă, тет. Халь çа шыв у васана пăрахнă, урăх йĕрпе юхат. Я. Турх. † Васан тăрăх, пăтранса, явна-явна шыв юхать. Тюрл. Васан = опашка „долинка“. КС. Васан — неглубокий овраг с отлогими берегами, заросшими травою, и не длинный. N. Тăв айĕнче айлăм (улăх) пур, унта васансем юхса выртаççĕ. N. Васанра палан пур. М. П. Петр. Васан — лощина. || Углубление, по которому вытекает со двора вода. А. Турх. Васан уçрăм (провел).
(вазан), назв. дер. Большого Буянова, б. Шемурш. вол. Буин. у.
Çавăн пекех пăхăр:
Варшав варяг васак васам « васан » Васан юххи васанкă васанка василёк васка