(ижэ̆л'), рушиться, обвалиться; расползтись (о материи и т. п.). Ч. С. Тул енчен мĕрчи (труба) ишĕлсе аннă. Юрк. Çав вăхăтра леш енчен ку енчи салтаксем çине тупăпа персен, пĕтĕмпе çĕр чĕтресе кайнипе ку çар пуçлăхĕ пытанса ларнă пӳртĕн тăпраран тунă маччи те ишĕлсе анат. Серг. Рад. Ăна (одежду) хулпуççи çинчен ишĕлсе аначченех тăхăннă. Беседа. Ĕçекен çыннăн çук тырри хирте çумăр айĕнче ишĕлсе (свалившись), йĕпенсе, çĕрсе выртать. || О хорошем урожае, когда растение склоняется от тяжести плодов. О блудн. сыне. Хирте вĕсен тырă-пулă аван пулнă, пахчара çимĕçсем ишĕлсе тăнă. Юрк. Тырăсем темĕн тĕрлĕ ишĕлсе пулнă. || Ходить так, как будто готов развалиться (о толстых людях). Городище Б. Ишĕлсе анчах çӳрет. Ходит как квашня (об очень толстом человеке).
Çавăн пекех пăхăр:
ихтиология ичел иш Иш- « ишĕл » ишĕлтер ишĕлӳ ишĕлчĕк ишак ишев