(jы̆зы̆рлан), дымиться, чуть-чуть гореть; туманиться. М. П. Петр. Йăсăрланас, гл., указ. на движение туманного вещества, которое заслоняет зрение. Ib. Тĕтĕм йăсăрланать. Икково. Çанталăк йăсăрланса тăрать. Дует ветер и поднимает пыль (летом). СТИК. Çанталăк йăсăрланса тăрат. Погода туманна, не ясна. Ib. Навус йăсăрланса тăрат. Из навоза выходит испарение. Сред. Юм. Хоран-ай пăртак-çиç йăсăрланса выртать (еле-еле горит). Якейк. Навос копине чĕртсе янă та, тĕтĕм йăсăрланса анчах тăрать! Ib. Эп сотта кайма тохсан, ай тор-тор, çанталăк йăсăрланса тохрĕ (запуржило), çĕтсе кайса хоплантăм! Хурамал. Тĕтре йăсăрланса тăрать = хупăрласа тăрат (= пур çерте те курăнмасть). Ib. Тĕтĕм йăсăрланса выртать (= çулăмсăр тĕтĕм тухса выртнă чух калаççĕ). Ib. Тăман (мятель) йăсăрланса тухса карĕ (тăман пит шеп пулсан). Никит. Çĕрле çанталăк йăсăрланма тапратрĕ; çăмăр килет... Тюрл. Хура пӳрт йăсăрланса тăрать (дымит), куçа тĕтĕм çиет. Курм. † Виç кон хотман молчинче йăсăрланать маччинче. Тюрл. КС. Йăсăрланса тăрать (сумрачный день; не от облаков; [в особенности когда цветет рожь. КС.]).
Çавăн пекех пăхăр:
йăс-пăс йăсăлтат йăсăр йăсăркка « йăсăрлан » йăсăрлантар йăсăрланчăк Йăсал йăскăлтат йăскăн