(jэ̆к), ругань (в роде „собака“!) Альш. Хурамал. Йĕк кăтарт, надоедать. См. йĕксĕк. М. П. Петр. „Йĕк — гад, гадина; несчастье; отрыжка; лава“. Ib. Çĕр çурăлать, йĕк тухать. См. йĕп. || Повод к придирке. Ст. Чек. Йĕк шырат. Ищет повода к придирке. Ib. Йĕк шыракан çын, скандалист. СПВВ. Йĕк тупатан. СПВВ. ФИ. Вăрçасшăн тек йĕк шыраса çӳрет, теççĕ (сăлтав). Тата пит хытă ылханнă чухне: çĕр çурăлса, йĕк тухтăр! теççĕ.
(jэ̆к’), ревновать (мужчину или женщину). КС. Эс мана умпа йĕкетни? Ты меня к нему ревнуешь? || Упрекать, колоть. КС. Эс унпа йĕкетн-и мана? Ты меня в этом упрекаешь? || Насмехаться, „протаскивать“, срамить (jӧ̆к’). Орау. Мĕн çынна таккулăх йĕкен? Что ты понапрасну насмехаешься над человеком? Ib. Йĕксе юрлаççĕ (срамят в песнях). Хыпар № 10, 1906. Тутарсем çапла улталаса йĕкнине эпир нихăшĕ те сисеймерĕмĕр. Перев. Е-е-е, чĕнейместĕр-и? Куçăрпа-кăна йĕкетĕр.
(jэ̆к’), v., quae imitatur motum membri virilis in muliebria immissi. Встреч. тольо в одном случ. См. йĕксĕк.
Çавăн пекех пăхăр:
йĕвен сăмсалăхĕ йĕвен шапи йĕвенле йĕвенлеттер « йĕк » йĕк кӳртекен йĕкĕç йĕкĕл йĕкĕл-йĕкĕл йĕкĕлен