(кы̆бы̆рт), подр. постукиванию. N. Çĕн атă тăхăнсан, кăпăрт-кăпăрт тăвать (постукивают). Упа 663. † Кăпăрт-кăпăрт тăвакан, Хусан пушмак мар-ши çав? («Стук; мягче, чем шак»). Кĕвĕсем. Тăваткăл-тăваткăл касаççĕ аслă çула илемшĕн; кăпăрт-кăпăрт утаççĕ (в сапогах, форся) сарă хĕрсен кăмăльшĕн. Макс. Чăв. К. I, 54. Кăпăрт-кăпăрт пусаççĕ маттур хĕрсен кăмăльшĕн. Янтик. † Кăпăрт-кăпăрт пусмашкăн, хăма çинче мар эпир. || Подр. пляске с постукиванием каблуками. Икково. || Подр. рассыпчатости. Ст. Чек. Лайăх пĕçернĕ пашалу кăпăрт! тăват (сразу рассыпается, рассыпчатая). || Подр. звукам, получающимся при жевании лошадью овса. Б. Сунч. М.-Етмен. Кăпăрт-кăпăрт. || Быстро, живо, в два счёта. Ала 18°. Унтан кайран вара хăйĕн çийĕнчи тумтирне хывса, çамăрк хуçана кăпăрт тăхăнтартса ячĕ, тет.
Çавăн пекех пăхăр:
кăпăр-кăпăр кăпăр-капăр кăпăркка кăпăрр « кăпăрт » кăпăрт-капăрт кăпăртат кăпăртаттар Кăпăть кăпăш