(к'ӧ̆смэн'), весло. Шашкар. СПВВ. ЕС. Кĕсмен = наян, ел пĕчĕк киммĕн ишекен кĕреçисем. См. кĕсмен. || Длинное весло. СПВВ. ТМ. Кĕсмен — пулла çӳрекен кĕреçе; унăн тăрăшшĕ пĕр чалăша яхăн пулат. Çавăнпа вăрăм çынсене те хăшне-хăшне, вăрăммине, кĕсмен теççĕ. || Кормовое весло. Paas. || Желобовидная лопата для навоза. Завражн. || Высокий человек.
ленивый, вялый, неуклюжий, неповоротливый, тяжелый; м. б. то же, что кĕсмен. Изамб. Т. Но, кĕсмен! (говорят лошади). Баран. 96. Кĕсмен вырăс сикмест те, ларкăç çинчех ларса пырать. Толст. Унăн (у него) урисем вирлĕ, санăн урусем кĕсмен (неповоротливы). СПВВ. ФИ. Кĕсмен, неповоротливый, тяжелый (человек). См. лӳппер. Ст. Чек. Кĕсмен, неподвижный: кĕсмен çын. Ib. Кай кунтан, кĕсмен! (говорят неповоротливому человеку); Ib. Кĕсмен, 1) тяжелый, неподвижный человек; 2) лодырь (жадный). Айбечи (Ибрес. р.). Вăл (чĕрĕп) илемлĕ мар, кĕсмен (неповоротлив). || В наречном см. Баран. 124. Упа çаврăнкалани, утни кĕсмен хăтланнă пек. См. кӳсмен.
Çавăн пекех пăхăр:
кĕслелĕ кĕслеле кĕслеллĕ Кĕслеьял « кĕсмен » кĕсмен сăмса кĕсменçĕ кĕсменлĕ кĕсменлĕ хăнкăла кĕсменле