(-л’э̆), 'киреллĕ', нужный, годный. Баран. 119. Астăвăр, вăрман час çитĕнсе çитмест; кирелĕ йывăç пуличчен нумай çул кĕтес пулать. N. Ку йывăçа касса ан пăс, вăл кирелĕ йывăç. Изамб. Т. Кирелĕ япала, нужная, годная вещь. Ib. Ку кирелĕ япалана ма пăсрăн? Образцы 73. И, вут та (дрова) памăп, пĕр кирелĕ кунта (в нужное время) эп пулмăп. Шугур. Киреллĕ этем, сговорчивый человек (киресĕр — упрямый). Тюрл. Киреллĕ (çын), милостивый (человек). Чебокс. «Киреллĕ çын — ссорится и скоро мирится». Рааs. Киреллĕ — пригодный, хороший, послушный, услужливый. Моркар. Киреллĕ — канаша кĕрекен ырă кăмăллă çын.
(-л’э̆), то же, что кирелӳ. В. Олг. Кирелĕ тытса (сумар полса). Хорачка. Сумар япала полсассăн: темĕскер кирелĕ тĕкĕнчĕ полĕ, теччĕ. Тӳрлетмешкĕн каяччĕ йомăçа. Срв. кӓргӓк у Радлова, «Die vorisl. Schiftarten der Turken und ihr Yerhaltniss zu der Sprache derselben», стр. 849.
Çавăн пекех пăхăр:
кирек те кирек хăçан кирек хăçан та кирек-йывăç « кирелĕ » киреллĕ киреллĕ йĕркипе кирелли ту кирелӳ киремет