(кума), 'кома' (кома), кум; кума. В. Олг. Он куми, сан кума. Панклеи. Пичи! атти ача топать! (отец родить собирается). Айда кума полма! Чаду-к. Сана кума пулма чĕнсе карĕç. N. Çак ачасене тĕне кӳртесшĕн те эпĕ, кума пулмарĕ-ха (крестного не могу найти). N. Кумине перн (= пирĕн) хорăнташа ан туйăр ан (тăвăр). N. Итле-ха, кума! Слушай-ка кум! (Так сказала старуха крестному своих детей). Кан. 1928, № 215. Харитун Рак Хветĕрĕнне кăçал кума пулчĕ. N. Ачине çоратсан та, кумине кама тумала? Пир. Ял. 1928, № 46. Нумай пулмасть, чиркĕвĕ кайса, пĕр çынăнне кума пулнă (стал кумом). N. Хăйсен ялĕнчи çынăнне, чиркĕве кĕрсе, кума (т. е. кум) пулать.
Çавăн пекех пăхăр:
кумăлăх кумăт кумăш кумăшка « кума » кума ати кума етти кумай кумалăх кумалан