(л’э̆бэ̆ш, л’ӧ̆бӧ̆ш), бабочка. Баран. 9. Вĕл-вĕл вĕçен лĕпĕш валли курăк çине, çулçă çине хăвар сывлăм тумламне (гов. солнышку). Шел. З5. Çулла хĕвел ăшшинче лĕпĕш пулса вĕçеççĕ (летают бабочками). Ib. 103. Хĕвелпе лĕпĕш чĕрĕлнĕ пекех, халь ĕнтĕ эпĕр пурте чĕрĕлнĕ. НИП. Лĕпĕш вĕл-вĕл вĕçкелесе çӳрет. N. Унтан тата юпа тăвиччен лĕпĕше вĕлермеççĕ: вилнĕ çын, лĕпĕш пулса килсе, çурта (дом) пăхса çӳрет, теççĕ. Н. Седяк. Сарă лĕпĕш чӳкесе ĕçтереççĕ (сполоснув в воде эту бабочку, водой поят больного). Изамб. Т. † Çак тăвансем патне килсен, сар лĕпĕш пек чунăм савăнать. КС. Лĕпĕш пек, сивве чăтаймасть (очень зябок). Ib. Эй, лĕпĕш! (ласковое обращение к маленькой дочери). Ib. Лĕпĕш пек лăпăстатса çӳретĕн çав! (Гов. ласково ребенку). N. Вилнĕ çын чунĕ лĕпĕш пулса килет, тет (о сероватой ночной бабочке). Пухтел. Лĕпĕш; „вилнĕ çын чунĕ“ — сăрă, пĕчĕкрех лĕпĕш (летает вечером).
Çавăн пекех пăхăр:
лĕпĕстет лĕпĕстеттер лĕпĕсти лĕпĕте « лĕпĕш » лĕпĕш хурчĕ лĕпĕш чĕрĕлнĕ кун лĕпĕшкен лĕпĕшкентер лĕперке