(луды̆рга, лоды̆рга), мять, разминать; ломать; мучить. Кан. Тăлаварине лутăрканă пекех лутăркарĕç. N. Ӳт-пӳне нӳрĕ тутăрсемпе лутăркаса шăлмалла, пуçĕ çине сив шыв ямалла. Бес. чув. 3. Эсир лашăра ĕçпе ытла лутăркатăр (мучите работой). Календ. 1903. Малтан тулта юрпа лутаркас пулать, унтан тăлапа сăтăрас пулать (замерзшего). См. лӳтĕрке. Скотолеч. 7. Тата икĕ енчен те хытă сĕркелесе, хырăмне лутăркас пулать. Ib. 13. Чирлĕ лашана лайăхрах лутăркаса шăлкалас пулать. Сред. Юм. Лôтăрканă (или: лôчăрканă) тесе, çĕн тотăра хутласа ватса пĕтернĕ пôлсан (весь измяли) калаççĕ. КС. Кушак çурине ма лутăркан (что ты мнешь, что мучишь), пăрах, ачам! Б. Олг. Яла кĕрсе, лотăркаса (насильственно) çăккăрсам исе кайса, пит харсăр (нахально) çӳресе тотарĕсем (лашманы). Хурамал. Кĕпене лутăркаса ух (стирать сильно растирая). Регули 1330. Çамрăклах латăркарăм (лошадь измучил). СПВВ. Х. Лутăркас, лучăркас, лӳчĕркес. СТИК. Мĕскер унпа çыхланан (связываешься), вăл сана лутăркасах пăрахат (он тебя изомнёт).
Çавăн пекех пăхăр:
лупшур луска луста лутăр « лутăрка » лутăркала лутăркан лутăрканчăк лутăркаттар лутăрчак