(пажалу), лепешка из пресного теста. N. Пашалу — тутлă чустаран, кирек мĕн çăнăхĕ пултăр. Срв. кӳптĕрме. Юрк. Чăвашсем пашалусем те пĕçереççĕ: тулă, е пăри çăнăхĕнчен çăраççĕ, сĕтпе те, çу çине те. Пашалу та чӳк çимĕçĕ. Ăна ахаль чухне ачасене çитерме те пĕçереççĕ. ТХКА 55. Çавăн чухне те сирĕн чухăнсем, вăтамсем, çак ыйтăва, кăмакара маннă пашалу пек, астумасăрах хăварĕç-ши вара? Якейк. Апи, пашалу пĕçерсе пар-ха паян. Ib. Орпа пашалӳ, ясмăк пашалӳ, ыраш пашалӳ. Ib. † Картлă-картлă пашалу, карчĕ тăрăх çу йохать. Микушк. Йĕри-тавра пашалу, варинче çăкăр. (Уйăхпа çăлтăр). Ск. и пред. 19. Уйăх мĕлки пашалу пек кӳлĕ тăрăх ярăнать. Вомбу-к. Пашалу яшкалăх çăнăхран та тăваççĕ (урпа çăнăх полать), пăри, тол çăнăхĕнчен те тăваççĕ. || Серебряная манета в один рубль. Сред. Юм. Пашалу тесе, пĕр тенкĕлĕх кĕмĕл окçана калаççĕ.
Çавăн пекех пăхăр:
паша Паша-пуç пашалăв пашали « пашалу » Пашалу çырми пашалу кăвапи пашалу кĕреçи пашалу курăкĕ пашалулă