, пошан, (-ж-), опустеть; освободиться. N. † Аттен пурчĕ пусăк пӳрч, хамăр килсе толтартăмăр; эпир тухса кайсассăн, пусăк пӳрч те пушанать. (Ĕçкĕ йори). N. Пĕтĕм тĕнче пушанса юлчĕ. N. (Вăл каларĕ): ĕçĕрсенчен пушанăр. N. Уйран çортри кĕлтисем поçтарса кĕрсен, ĕçрен пошанаççĕ, авăн çапасси анчах юлать. Юрк. Çав кунсенче (в те дни) эпĕ те пушанатăп, иксĕмĕр вара ун чухне Пӳркелне хăнана кайса килме тăрăшăпăр. Ib. Çыру çырса яма пушанаймастăп (не найду времени). || Ослабнуть. Ядр. † Çăварни лаши таханлă, кайри тахан пушанчĕ, ютри варли сивĕнчĕ.
(-ж-), слабосильный, дряблый. И. С. Степ. Зап. ВНО. Пушан лаша, слабосильная лошадь. Изамб. Т. Пушан лаша. Лошадь, скоро устающая и долго не поправляющаяся после худобы. Ib. Те çавăн лашине илес, çынсем пушан теççĕ. СПВВ. Пушан лаша, худая лошадь. СПВВ. НН. Пушан выльăх — час ырханланакан выльăх. КС. Пушан выльăх — тощая, невыносливая, имеющая способность к отощанью скотина. Орау. Пушан выльăх пек, кăшт утса килнипех тарларăм. Чертаг. Пôшантарах выльăх — час ывăнакăн выльăх.
Çавăн пекех пăхăр:
пушăтчи пуша пушал пушали « пушан » Пушанар пушанка пушантар Пушанчă пушар