понуд. ф. от тура. Ст. Чек. Кăр-кар кĕреплепе тураса ил (наскоро скреби).
, торат, (турат, торат), сук, пучок, ветвь, ветка. N. Турат çине вĕçсе çитрĕ. N. Эпир турат вĕçĕнче пурнатпăр: паян пур, ыран çук. Ирхи тăм пек. (Из письма солдата царской армии). ТХКА 50. Питрен туратсем çапаççĕ. N. Тураттинчен турама. Сред. Юм. Опте торатран тората яра-яра тытса сиксе çӳрет (перепрыгивает с одного сучка на другой). Ст. Шаймурз. Хура вăрман витĕр тухнă чух çавра çĕлĕк юлчĕ турата. Пазух. Мĕшĕн кĕрлет-ши çав вăрман? Туратран турата ларасшăн, турат тăрринчен çулçă ярасшăн. Трхбл. † Ĕнтĕ вăрман кашлат, вăрман кашлат, туратран турата каясшăн. Ib. Пĕр туратсăр йывăç ӳсмест. (Сутă-илӳ тунă чухне тавара хурлакана калаççĕ). Ib. † Тур(ă)ран килтĕр туратна, туртрĕ-çурчĕ кĕпене. || Прозвище мужч. N. Çав çынна Турат Ваçли теççĕ.
sive ака-пуç турачĕ (тураζ’э̆) sive ака пуç туратти (тураττиы), ручки (оне же и ножки) плуга, ligna duo, ex quibus bura aratri constat. Н. Карм. Ака-пуç туратти — ака-пуçне тытса çӳрекенни. Ручка плуга — та часть его, за которую держатся, когда пашут. V. ама турат, çурă турат.
Çавăн пекех пăхăр:
туранкĕлешшĕ турантă туранчăк Турассу « турат » турат вĕçĕсем турат куççи турат куçĕ турат-тĕрет туратлă