подр. звону (когда в ушах звенит), отсюда: чанла.
колокол. Ирч-к. Чан, церковный колокол. Сарат. Чан – церковный, а также ямщицкий колокол. Завражн. Чансем çапăна пуçланă. N. Ку ача карчăкран ыйтнă: мĕшĕн чан хаяррăн (-хытă) çапат. N. Чана пĕрре çапрĕ те, кайрĕ. Ударил раз в колокол и ушел. Трень-к. Чана йăвăç мăлотокпа çапсан, тăн-тăн! тума полтарать (может).
чан, большая деревянная кадка. Шорк. Чан, кадка большая, куда наливают сусло. Альш. Путелек темĕн пысăкăшĕ çăкасене каса-каса, ăшне кăларса илсе, касмăксем, чансем тунă, тет. Ой-к. Шăлăм патне каяс тесе шĕшкĕ чанпе сăра турăм, пул куркипе пуллантартăм, шыв куркипе шĕветрĕм, шăна кĕпçипе юхтартăм, икел хуппипе илсе килтĕм, мăйăр хуппипе ĕçтертĕм. Урож. год. Иван яшшĕ те пуян: укçи пулĕ икĕ чан.
Çавăн пекех пăхăр:
чампăрт чампăртат чампăртаттар чампăртаттаркала « чан » чан куç чан сасси чан тăрри Чан тĕпĕ Чан утти