(эрэшмэн'), паук. Альш. Эрешмен çăкăр пĕрчине турă ятпе патне улăхать, тет. Потому не велят бросать крошек. Сред. Юм. Эрешмен, тор патне кайса, котне уçса кăтартать, тет: çавăнпа она вĕлерсен, хĕрĕх-те-пĕр çылăх каçать, тет. IЬ. Эрешмен вĕлерсен, хĕрĕх çылăх каçать. тет. Альш. Эрешмене велерсен çылăх каçать. Эрешмен, çăкăр пĕрчине тупсан, турă патне илсе улăхать, тет. Б. Араб. Буин. (Эти злодейки) ĕçкĕре сĕнтресем çине киремет укçи хурса хăвараççĕ, тата çынна тав туса панă чухне, сăра çине çичĕ çулхи эрешмен ярса, ĕçтереççĕ те, ăшра çĕлен пулмалла тăваççĕ. Тюрл. Эрешмен карти карсассăн, ыраш акма вăхăт çитет. Юрк. Кĕркунне çумăр хыççăн эрешменсем картисене хăмăл çине карса, уяр пулать. Сред. Юм. Эрешмен пик. Пит çинçе, начар çынна калаççĕ (о тонком и худом человеке). || Фамильное прозвище. Л. Кошки. И. Байбахт. Эрешмен Укантей (scr. Эрешмень Угандейсем у Магн. «Огандей»), «прозвание язычника». См. Магн. М. 13.
Çавăн пекех пăхăр:
эрешлĕ эрешле эрешлен эрешлентер « эрешмен » эрзя эрзянин эрзянский эритрейцы эритроцит