односельчане. Сред. Юм. Ял-йыш, «жители той деревни, в которой сам живет». Качал. † Ялăм-йышăм сала пак, мĕлле тухса каям-ши? (Солд. п.). ЧП. Эй мăнтарăн ял-йышĕ! N. Ун (т. е. вĕрӳç карчăкăн) йăлине пур ял-йыш та пĕлет, çиленсен мĕн тунине (т. е. ее суровый нрав). Сир. 81. Намăса пĕлмен ачуна хытă сыхласа усра, ун пирки тăшманусен мăшкăлĕ ан пул, ял çинче халлап ан çӳреттер, халăх умĕнче намăс ан курса лар, ял-йыш кулли ан пул. Юрк. Темиçе çултан, ашшĕ вилнине илтсен, килне тавăрăнат та, амăшĕпе, пиччĕшсемпе, шăллĕсемпе, аппăшсемпе, йăмăкĕсемпе, кӳрши-аршисемпе, ял-йышĕсемпе пуринпе те вырăсла калаçа пуçлат. Ч.С. Пирĕн ял-йышĕ те çав пĕрре те пĕр-пĕрин сăмахне итлемест. И наши деревенские (односельчане) никогда не слушаются друг друга. Ч.П. Ял-йышăран уйăрăлтăм.
см. ял.
Çавăн пекех пăхăр:
ял юпи Ял-çум пусси Ял-Вырăнĕ ял-йытти « ял-йыш » ял-кайăкĕ ял-пӳртен ял-хула ял-ял ял-ялĕнче