разг.
1.
ударять, щелкать, шлепать
треснуть
милĕкпе сатлаттарса çапăн — звучно хлестаться веником
пичет çатлаттар — шлепнуть печать
çатлаттарса яр — влепить затрещину
2.
стрелять, грохать (напр. из ружья)
3.
месить грязь
идти по грязи (производя ногами чавкающие звуки)
4. перен.
выругаться
брякнуть разг.
ляпнуть прост.
понуд. ф. от çатлат. Икково. Если сидящий на окне ребенок упадет на улицу — çатлаттарать. См. шаплаттар. КС. Валекпе çатлаттарса çапаççĕ. Бес. чув. 14. Хăшĕ патакпа çатлаттарса çапса шыв сирпĕтетчĕç. КС. Милĕкпе çатлаттарать (по голому телу). Сред. Юм. Пӳрт шкатурт тунă чôхне малтан çинçе, çӳхе патаксĕне пăтапа çапса тôхаççĕ те, кайран пылчăкпа çатлаттарса çапса тохаççĕ çав патак хошшисĕне. N. Пычĕ те, пит-çăмартинчен çатлаттарса та ячĕ. Янгильд. Микита часрах пăшала ярчĕ-илчĕ, тукмака тĕллесе çатлаттарчĕ (выстрелил). Ib. Пăшалне хул-пуççи çинчен хурĕ те (= хыврĕ), мулкача тĕллесе çатлаттарчĕ. Çутт. 116. Хумсем кăпăк кăларса явăнса çӳренĕ, шыв хĕрнелле пырса çатлаттарнă. Малт. шк. вĕр. физ. 107. 20—30 хутчен çатлаттарсан, ӳт-пĕве электричĕствă кĕрет. Абаш. Çăтлаттарса çырса патăм (накатал сочинение).
Çавăн пекех пăхăр:
çатка Çатки çатлама çатлат « çатлаттар » çатма çатма çулĕ çатма аври çатма апачĕ çатма икерчи