огниво
çулу çап — высекать огонь огнивом
огниво.
198 стр.
çолу (с’улу, с’олу), огниво. ЩС., Сред. Юм., Н. Карм. СПВВ. Çулу = вут çапакан тимĕр, Янгильд. Арчара шыраса пăхрĕ, вот чолĕпе çолу топаймарĕ. Панклеи. Çолу та пор, вот чолĕ те пор. Вот çапма тапраттĕр.
«огниво», «кусок стали для высекания огня из кремня»; тур. чалын «огниво», «искра». Образовано от *çул (ср. МК йал) «гореть»; см. çулăм, __çăлтăр__, __çун__.
(у Золотницкого сьола) уст. «плеть», «кнут»; «плётка»; çулула кĕсрине «погоняй кобылу кнутом» (Ашмарин. Сл. XII, 224); желт. уйг. чалыг «плеть»; чал «бить» (Радлов), азерб. шаллаг «плеть»; ср. мар. сола, удм. сюло из чув. (Rӓsӓnen TLT, 194; Wichmann TLP, 100).
Çавăн пекех пăхăр:
çулталăкри çулталăх çултан çул çултар « çулу » çулула çулхă çулха çулхах çулхи