(ĕренкĕ)
1.
вид, форма, образ, облик
подобие
ку япалан ним ĕренки те çук — эта вещь не имеет никакого вида
ĕренкерен тух — потерять вид
ĕренке улăштар — менять облик
чирпе çын ĕренки те юлман — он весь высох (от болезни)
2. перен.
нравственный облик, порядочность
этем ĕренкинчен тух — опуститься, потерять человеческий облик
вид (перс.). См. йĕренки. СПВВ. Ĕренке. N. Ман старик (муж) те ĕлĕк вăл тавраша пит хавас-чĕ (был охоч) те, шеремет! Халĕ мĕн! — ĕренки те юлман ĕнтĕ! (одни лепесточки остались). Хурамал. Чирлĕ çынна калаççĕ: ĕренки те çук (тĕсĕ пĕтнĕ, начарланнă). СТИК. Пĕр сăмси-кăна тăрса юлнă, çын ĕренки те çук (так говорят о больном, если он сильно похудеет). IЬ. Пăхсан, кăмăл çаврăнат, пĕр ренки (sic!) те çук. До безобразности некрасив, так что становится противно.
Çавăн пекех пăхăр:
ĕревмĕ ĕревшĕ ĕренкĕ ĕренкĕсĕр « ĕренке » ĕренкелĕ ĕренкелех ĕренкеллĕ ĕренкесĕр ĕренкесĕрлĕх