злоба, ярость
злобный
злопамятный
вĕчĕ çын — злопамятный человек
вăл куна вĕчĕпе тунă — он сделал это по злобе
вĕчĕ тыт — затаить злобу
бедро
(вэ̆ζ'э), месть, злоба. Зап. ВНО. Вĕчĕ, злоба. Ib. Вăл вĕчĕ тунă. Выместил свою злобу. Ст. Чек. Вăл ĕнтĕ кăна вĕчĕпе тунă (сделал по злобе, в отместку).
(вэ̆џ̌э̆), то же, что вĕрчĕ, дул. КС. Кĕçĕр çĕрĕпех çил пӳрте йăтса антарас пек вĕчĕ.
«месть», «злоба», «ярость»; МК ӧч «затаённая обида», «злопамятство»; АФТ, кирг., туркм., азерб., тур., уйг., алт. В, ойр., кумык. ӧч, алт. В, тув., шор., казах., к. калп. ӧш, хак., якут. ӧс, узб. уч, тат. ӳч, башк. ӳс «месть», «злоба», «вражда».
Çавăн пекех пăхăр:
вĕтӳ вĕтхӳ вĕтшĕн вĕтшĕнтĕм « вĕчĕ » вĕчĕ-хĕчĕ вĕчĕкĕн вĕчĕкле вĕчĕклен вĕчĕл-вĕчĕл