[пол. gwint <— ним. Gewinde — касăм]
1.
винт, шуруп
винтовой
винт евĕрлĕ — винтообразный
винт резьби — винтовая резьба
винтпа хытарни — винтовое крепление
винт кăлар — отвинчивать
винт касакан станок — винторезный станок
2.
винт
винтовой
карап винчĕ — винт судна
вĕçетмĕш винчĕ — винт самолета
(винт), „биток из винтов (в игре в бабки), надетых на гвоздь, забитый в бабку; конец гвоздя загибается“. || Винт. Орау. Винтта парса кӳрт (завинти). Ib. Винттине кăлар-ха (отвинти).
сущ.муж., множ. винты
1. винт (пăрăмлă пăта евĕрлĕ хатĕр); стянуть винтом винтпа пăрса хытар
2. винт (самолетăн е карапăн куçăм хатĕрĕ); лопасти винта погнуты винт çуначĕсем авăннă
винт (1. пăрса кĕртмелли пăта; 2. пăрахутăн е самолĕтăн çаврăнса тăрса шума е вĕçме пулăшакан пайĕ).
м. винт (1. парăм пăта; 2. самолёт е пăрахут винчĕ).
Çавăн пекех пăхăр:
виновный виноград виноградный виноделие « винт » винтă винтăла винтĕ винтлă винтла