сущ.муж.
1. (син. речь, голоса) калаçу, пуплешӳ; калаçни, пуплешни; çын сасси; с улицы слышится говор людей урамран çынсем калаçни илтĕнет
2. (син. произношение) калу, пуплев; калани; у него говор какой-то нерусский унăн пуплевĕ темле вырăсла мар
3. (син. диалект) калаçу (чĕлхен вырăнти уйрăмлăхĕсем); верховой говор чувашского языка чăваш чĕлхин тури калаçăвĕ
1. калаҫу, калаҫни, сас-хура; 2. вырӑнти калаҫу; Сундырский говор Сӗнтӗр калаҫӑвӗ.
м. 1. калаçни, пуплени, калаçу; тихий говор шăппăн калаçни; 2. перен. шав, сасă; говор волн хум шавĕ; говор ручья шыв шăнкăртатса юхни; 3. лингв. вырăнти калаçу.
Çавăн пекех пăхăр:
гобелен гобой говенье говеть « говор » говорить говориться говорливый говядина говяжий