ист.
инквизитор
инквизиторский
инквизитор (ҫынна чӑтма ҫук асаплантарса тĕпчекен ҫын).
м. инквизитор (1. ист. инквизици судии; 2. перен. хаяррăн асаплантаракан çын).
1. авал хĕвел анăç енчи патшалăхсенче пулнă Христос тĕнне хăйсем пек мар вĕрентекен çынсене пит хытă асаплантарнă çын. 2. çынна тĕрĕс мар пек шухăшĕшĕн асаплантаракан çын. Инквизитор авал хĕвел анĕç енчи патшалăхсенче пулнă. Вĕсем Христос тĕнне хăйсем пек мар вĕрентекен çынсене пит хытă асаплантарнă. Аслă инквизитор тесе çак асапа кăларакан çынна каланă. Халĕ инквизитор тесе çынна тĕрĕс мар пек шухăшĕшĕн асаплантаракан çынсене калаççĕ [Хыпар 1907, № 9:66].
Çавăн пекех пăхăр:
инициативный инициатор инициировать инкассатор « инквизитор » инквизиторла инквизици инквизиция инке инке-арăм