1.
подражание сильному удару, напр. кулаком по столу
2. подр. —
о натянутой нитке, струне и т. п.
3.
туго, сильно
кантрана кăрăн кар — туго натянуть веревку
неизв. сл. Отсюда: кăрăн-вăт
(кы̆ры̆н), подр. сильному и звонкому грому. Шурăм-п. № 5. Унччен те пулмарĕ, мăнаçи сасси илтĕнчĕ: кăрăн, кăрăн! тет. || Натянутый. СПВВ. Кăрăн-кăрăн тытса (натянуто). Сет-к. Шăналăкне кăрăнтарах кармалла (= хытăрах тортса кармалла). Ib. Кăрăн, туго натянутый. Ib. Кăрăн тăракан çип, туго натянутая нитка. Ib. Ытла кăрăн туса ятăн (нитку). В др. гов. кару. Срв. Кăмак-к. Çиппине кăрăнтарах (или: карăнтарарах) тыт. Держи нитку-то более натянутой.
Çавăн пекех пăхăр:
кăрăм Кăрăмиай кăрăмса Кăрăмсарай « кăрăн » кăрăн-вăт кăрăнк кăрăнкă кăрăнлат кăрăнлаттар