1.
понуд. от кăрăслат
2.
сильно стукать, ударять
чышкăпа сĕтеле кăрăслаттар — трахнуть кулаком пб столу
3.
греметь, грохотать, громыхать
аслати кăрăслаттарать — гром грохочет
4.
швырять, бросать с силой
çĕре кăрăслаттар — с силой бросить на землю
сильно ударить. КС. Чăмăрĕпе (кулаком) сĕтеле кăрăслаттарчĕ (в Кăмак-к. — кăрăнлаттарчĕ). Ib. Чышкипе сĕтеле кăрăслаттарчĕ. Тăрс. 9. Пуçĕнчен йĕвенпе пĕреççех кăрăслаттарчĕ. || Швырнуть изо всех сил. Кăмак-к. Орайĕнче ларакан покана (стул) сылтăм аллипе çавăрса тытрĕ (схватил) те, орайнелле кăрăслаттарчĕ. Срв. тăклаттар, таклаттар.
Çавăн пекех пăхăр:
кăрăскă кăрăслан кăрăслантар кăрăслат « кăрăслаттар » кăрăст кăрăхтар кăрăш Кăрăшик кăра