I.
1.
превращаться в золу, в пепел
пушар хыççăн пĕтĕм ял кĕлленсе юлчĕ — деревня сгорела дотла
кăвар кĕлленнĕ — угли сгорели и превратились в золу
2.
покрываться золой, пеплом
пачкаться золой
пичĕ кĕлленнĕ — его лицо испачкано золой
3. перен.
рассыпаться, превращаться в прах
◊
çунса кĕлленесчĕ! — пропади он пропадом!
II.
см. келен
покрыться золой, превратиться в золу, истлеть. Т. IV. Хĕлле хăйă çутнă чух кăварĕ кĕлленсе пырсан, ăшăтать, теççĕ. КС. Хута (бумагу) кăмакана пăрахрăм та, кĕлленсе выртайрĕ (кĕлленейрĕ, истлела), çулăм (-м) тухмарĕ те (çулăмланмарĕ те). N. Кĕлленсе (кăварланса) пычĕ-пычĕ те, парр! тивсе карĕ (кăварланса — если долго держится «кăвар»). (Бумага) всё только тлелась, и потом вдруг запылала. || Хастарлăх 22. Карчăкла килте, çамрăк пуçпала кĕлленсе (живя по-старушечьи) выртма ир пек мар-и-ха?
Çавăн пекех пăхăр:
кĕллĕн-келлĕн кĕллĕн-мĕнĕн кĕлле кĕлле кĕр « кĕллен » кĕллентер кĕлленчĕк кĕлли Кĕлли-чӳкки кĕлмĕç