кобыла, кобылица
конематка
кобылий
пĕтĕ кĕсре — жеребая кобыла
çурма тăхăм кĕсре — кобыла полукровка
çӳрен кĕсре — рыжая кобыла
ула кĕсре — пегая кобыла
кĕсре кĕтĕвĕ — маточный косяк
кĕсре сĕчĕ — кобылье молоко
кĕсре хăмларĕ — кобыла ожеребилась
кобыла
(кэ̆срэ), кобыла. Букв. 1904. Манăн кĕсри, имшертерехскер, юла (отставать) пуçларĕ. Яндоба. † Юпах тихапа турттартăм (ячмень), ерипа, кĕсрипала аштартăм, ерипа. Кан. Пирĕн кĕсре-иç ку, хӳри те унăнах, тенĕ асли. КС. Кĕсре хăмлать (жеребится), ĕне пăрулать (телится), сурăх пăрамлат (ягнится), сысна çăвăрлать (поросится).
бия
«кобылица»; МК, АФТ, Замахш., желт, уйг., тур. кысрак, тат. кысырак «кобылица»; туркм. кысрак «годовалая кобылица» (Беляев), кирг., казах. кысырак «молодая кобылица, только что пущенная в косяк и еще не жеребившаяся»; алт., тув. кызырак, хак. хызырах «кобылица двух лет». Происходит от кысыр (МК), кызыр (алт., ойр., тув.), хызыр (хак.) «яловая»; см. хĕсĕр.
Çавăн пекех пăхăр:
кĕсменçĕ кĕсменлĕ кĕсменлĕ хăнкăла кĕсменле « кĕсре » кĕсре тиха кĕсре тоти кĕсре хӳри кĕсре шăрчăкĕ кĕсре-выльăх