I.
соты
сотовый
пыллă карас — сотовый мĕд
пушă карас — вощина
карас куçĕ — ячейка в вощине
карас рамки — сотовая рамка
карас пар — отжимать соты
карас тат — подрезать (в ульях) соты
карасĕ тулчĕ сим пылпа, сим пыл тутлă-и, тăван тутлă-и? — фольк. соты заполнены янтарным медом; мед сладок, а наши родичи еще слаще (т. е. дороже)
2.
карась
карасий, карасевый
çутă карас — карась серебряный
карас кӳлли — озеро, в котором водятся караси
◊
хура карас — линь
сот меду; караслă пыл – сотовый мед; карасла тăна – вощина.
85 стр.
карась.
85 стр.
(карас), назв. рыбы, карась. Пшкрт, Еково. Б. Олг. Сарă карас, хора карас (хоппи çок онăн).
(карас), воск, сот; вощина. И. Якушк. † Сат пахчинче çичĕ вĕлле. Ах, аттеçĕм, аттеçĕм! карас хушмаç теейсе, çавăнпа сутса ятăр пуль! N. † Карасĕ тулчĕ сим-пылпа; сим-пыл тутли, тăван тутли2? Т. Н. Загадки. Тырринчен уламĕ хаклă. (Хурт карасĕ).
кәрәз (соты)
кәрәкә (карась)
«соты»; башк., тат. кәрәзкараш, кӓрат, удм. карас, карасэн сюсь, морд, кяряст «соты». По мнению Рясянена, в чув. карас проникло из мар. яз.; в общем же мы здесь имеем древнее индоевропейское влияние: греч. хηроϛ «воск»; хηроν «соты»; лат. сеrа, лит. koris, латыш, kari «соты». Может быть, это слово заимствовано из др. иран, яз.: *кӓрас (TLT 245).
вĕлле хурчĕсен йăви. Халĕ ĕнтĕ ун пек мар: вĕлле хурчĕсене çынсем-хуçисем хăйсене мĕнле кирлĕ – çавăн пек усраççĕ (пурăнтараççĕ), мĕн тутарас тенĕ – çавна тутараççĕ, йăви валли вырăнне (вĕллине) те хăйсем туса параççĕ, йăвине (карасне) те хăйсен майлă тутараççĕ <…> [Сергеев 1907:IV].
карась — carassius [карп йăхне кĕрекен юханшыв пулли]; сарă карас карась обыкновенный — carassius carassius; çутă карас карась серебряный — carassius auratus gibilio; хура карас (хура пулă) линь — tinea tinea
Çавăн пекех пăхăр:
караптăл караптал караптол карапӳз « карас » Карас варĕ карас куçĕ Карас кӳлли карас пĕви карас чăс