воен.
караул
караульный
караул пуçлăхĕ — начальник караула
караул начальникĕ — начальник караула
караул тăрат — выставить караул
см. хурал
сущ.муж.
1. хурал; выставить караул хурал тарат; почётный караул хисеплĕ хурал (вилнĕ çын тупăкĕ патĕнче тăни)
2. межд. Кравул! (хăрушлăхран хăранипе кăшкăрни)
хурал; почётный караул хисеплӗ хурал; стоять на карауле хуралта тӑр; караул кричать хурах кӑшкӑр.
м. 1. хурал; почётный караул хисеплĕ хурал; 2. уст. хурал пӳрчĕ; 3. в знач. межд. хурах! (пулăшма чĕнни).
хурал; выставить караулы хуралсем тăратса тух; стоять в почётном карауле хисеп хуралĕнче тăр (вилнĕ çын тупăкĕ патĕнче)
Çавăн пекех пăхăр:
карать каратэ каратэ-до каратэдо « караул » караулить караульный караульщик карахран Карач