сущ.муж.множ. князья
князь (патшалăха е унăн пайне тытса тăнă феодал титулĕ)
князь.
м. князь; великий князь аслă князь.
князь (аслă феодал титулĕ)
аслă улпут; çар çыннисене ертсе çӳреме, патшалăх ĕçĕсене пăхса тăма суйланă çын. Григорiй сямрык чохнэ, поян-мар бирьги, Пеньковъ хожаматлы асла олбут (князь) паньчэ тарысьра борынны [Жития 1874:3]; Унтах тата çар çыннисене ертсе çӳреме, патшалăх ĕçĕсене пăхса тăма çын суйланă, ăна князь тенĕ [Хыпар 1906, № 15:231].
Çавăн пекех пăхăр:
княгиня княжество княжить княжна « князь » ко ко-ко-кок коç пăхакан коç харси коç хопакки