диал.
заяц
заячий
хăравçă куян — трусливый заяц
хир куянĕ — заяц-русак
шур куян — заяц-беляк
куян ашĕ — зайчатина
куян çури — зайчонок
куян тирĕ — заячий мех
Усси куян хӳри чухлĕ кăна. — Пользы на грош (букв. на заячий хвост).
Икĕ куяна хăвалакан перине те тытайман. — посл. За двумя зайцами погонишься — ни одного не поймаешь.
◊
куян хăлхи — диал. ландыш
(куjан), заяц. Н. Карм. † Шурă куянсене курсан калăр: шурă курăкăн тăррине ан татчăр. Калмаюр. Вĕсен салтакĕсем пурте кăвак тумтирлĕ, куян пекрех хăравçăскерсем. Собр. † Шурă куяна, курсан, салам калăр: ан çитĕр шурă курăк тăррине. N. Акман ана çинче, шăтман хурăн кутĕнче çуралман куян выртать. (Суеç). Кĕвĕсем. Куян куйлăнать, тееççĕ; куян йăваш, тееççĕ: эп куйланмасăр кам куйланас? (Так говорит заяц).
«заяц»; уйг., туркм., кумык., казах., к. калп., ног. койан, кирг., алт. койон, узб. кӳён, тув. кодан, койгун, хак. хозан, башк., тат. куян «заяц». Слово куян в чув. яз. проникло позднее. Др. чув. хоран перешло в мар. яз. и бытует здесь в форме морен, меран < ма + хоран (ма «земля»).
мулкач, кайăк (Тăхăр ялта). «Куян (пирĕн çапла калаççĕ мулкаçа, кунта кайăк теççĕ) курни хупларĕ», –тет аппа [Тимофеев 2002:360].
см. мулкач
Çавăн пекех пăхăр:
кушшак Кушшаркасси кушшуль кущение « куян » куян çури куян купăсти куян чĕппи куянла кӳ