I.
икота
лăкăртăк ерчĕ — на меня напала икота
II.
1.
то же, что лакăртăк
2.
подражание иканию
3.
то же, что лакартак
(лы̆гы̆рды̆к), подр. звуку, который получается при моментальном погружении в воду. К.-Кушки. Пĕри (один) сикнĕ те, лăкăртăк туса анса кайнă (в Волгу). || Икота. Орау. Ачана: паян эсĕ кам хăярне вăрларăн? — яла култарса çӳретĕн, тесе, хăратрăм та, лăкăртăкĕ пĕтесси çав пулчĕ (тут же перестал икать). Унччен тек лăкăртатса (так!) лараччĕ. Ib. Мана, умана çаралла, сыпмалли япаласăр, çисен, ялан лăкăртăк ерет. Ib. Лăкăртăк ернĕ те ачана, паян кунĕпех лăкăртатрĕ (об икоте). || Болтун. СТИК. Эй, лăкăртăк! Мĕн лăкăртатса ларам (1-ое л. в см. 2-го), сан лăкăртатнине кам пĕлмес!
Çавăн пекех пăхăр:
лăкăр-лăкăр лăкăр-лакăр лăкăрт лăкăрт-лакăрт « лăкăртăк » лăкăртат лăкăртаттар лăкăрти лăкăш лăкăш-лакăш