I.
то же, что лапам
II. разг.
грязный, неряшливый, неопрятный
(лаба), низкое место, низменность. Шашкар. Шибач. Лапа-лапашка. М. Яльчики. Плуг вăл пур çĕре те: лапарине те, хыттине те кăпăшкарат сухалать. Альш. Лапалла, по направлению к низменности, под гору. Шорк. Ĕнене Хорăн Лапине хăваласа яр (раньше там были березы). Пшкрт: сан уды̆зам с’а лаβара ты̆тараччы̆ (или: çа лапра). См. лап. Ск. и пред. 59. Таçта лапара çĕр каçнă пулĕ... тумтирĕ пылчăклă, хуралса пĕтнĕ.
(лаба), пьяница, пьяный. Сред. Юм. Пит лапа çын ôлă. СПВВ. Т. Лапа тесе, ӳсĕр çынна калаççĕ. || Неряха. Хурамал. Лапа çын — лайăх тăхăнса çӳремесен, кил-çуртĕнче таса пулмасассăн калаççĕ.
сущ.жен.
1. ура (чĕр чунсен); медвежьи лапы упа урисем
2. лăсă, лăсăлла турат; лапы ели чăрăш турачĕсем ♦ попасть в лапы алла кĕрсе ӳк (пăхăнма тивни çинчен)
ж. ура лаппи, ура; медвежья лапа упа ури; ◇ попасть в лапы к кому-л. алла çаклан, алла лек.
Çавăн пекех пăхăр:
лапăштат лапăштаттар лапăшти лапĕ-лапĕпе « лапа » лапа вырăн лапак лапалан лапаланчăк лапам